پرسه در هرزگی و هوسرانی

انسان نقطه ای است بین دو بی نهایت لجن و فرشته. بنگر به طرف کدام یک میروی!

پای سخنشان که می نشینی انقدر گلایه می کنند که دلت کباب می شود!!!

دلشان آزادی می خواهد. کافیست بپرسی منظورت را واضحتر بیان کن که میرسی به بی بندو باری و هرزگی غرب که برای کوتاه اندیشان شده رویا!! 

گفت و گویت که طولانی شود می رسیم به دست و پا گیر بودن و محدودیت!!

تو محدود می شوی اگر لباسی کامل به تن کنی؟؟

دست و پایت را می گیرد پوششی که دست و پای هرزگی هایت را بگیرد؟؟

کوتاه نمی اندیشی، کم می اندیشی چون زاویه نگاهت شده حدوحدود بازیگرانی که آلودگی رفتارشان چشمهایمان را می سوزاند ،سوزناک تر از الودگی اسمان تهران!

معیار نگاه های اطرافت میزان آرایش و تنگی لباست شده اما اندیشیده ای عمر ِداشتن اندامی خوش و چهره بزک کرده چقدر است که بازیچه لذت های دیگران کردی؟؟

تو مقصری چون در جهت وزش باد چون برگ خشکی بی هدف رقصانی و هر جا و هر بلایی بخواهد به سرت می آورد این باد!!

انتهای آرزویت رسیدن به شوهری محبوب و زندگی ایده آل و آرام است .اما کافیست نگاه همسرت به کسی خوش سیماتر از تو بیافتد!

حال بیاندیش به کسانی که با نگاه کردن به تو لغزیدند و دست از محبت خانه و همسر کشیدند و به هوس های بی مهار خود دل بستند...!!

تو مسئولی....

"خودت را به بی خیالی نزن و متفاوت باش و خلاف جریان آب شنا کن که ارزشمند می شوی..."

از وبلاک ((انسانم آرزوست...))